ULTRA VIOLE (U.V ) STERİLİZASYON BİR UV CİHAZININ SUYA VERECEĞİ UV DOZU, İÇİNDEN AKAN SUYUN DEBİSİ ARTTIKÇA DÜŞER, AZALDIKÇA YÜKSELİR.

Bakteriyolojik Oksidasyon için en hızlı ve güvenli teknoloji olan U.V-C Işın metodu ile suda bulunabilen Bakterilerin U.V Gövdesi dediğimiz Reaktör ünitesinin iç alanında ve anlık geçişi esnasında ani oksitleme /Işın ile DNA yapısını parçalama teknolojisidir. Yaklaşık 254 nm dalga boylu yüksek enerjiye sahip UV-C ışınları Mikroorganizmaların hücre zarından içeri süzülür ve DNA’yı oluşturan başta “Timin” adlı nükleik asitler Tarafından absorbe edilir. Bu enerji transferi sonucu DNA zinciri birçok noktasından tahrip olur. DNA’sı bozulan canlının üreme dahil tüm hücre faaliyetleri durur ve hücre ölümü gerçekleşir

• UV teknolojisi ile dezenfeksiyon, 254 nm dalgaboylu UV-C ışınları kullanılarak sağlanır. 
• Ultraviyole sterilizasyon Üniteleri; 
• Paslanmaz Çelik Gövde( AISI 304 ss veya AISI316 ss) 
• Reaktör Gövdesi 
• Ultraviyole Lamba
• Kuvars Cam Kılıf
• Kontrol Panosundan oluşur 
LAMBALAR : Genellikle U.V Lambalar 8 ile 9.000 saat ömürlüdür. IŞIN Verimliliği ve Oksidasyon gücünün kaybedilmemesi için daha erken sürelerde değiştirilmelidir. Sadece Lamba değişimi Quartz Kılıf diye adlandırılan Lamba dış izolasyon ve iletkenliği sağlayıcı ekipmanlarınında mutlaka temizliği yapılmalıdır. Bu sayede Quartz iletkenliği ve Işın geçişi daha verimli olacaktır. 

ÖNEMLİ : U.V IŞINLARINA ÇIPLAK GÖZLE ASLA BAKMAYINIZ KÖRLÜK SEBEBİ OLUŞTURABİLİR. 
“UV dozu” 
UV dozu [Joule/m2 ] = UV ışın yoğunluğu [Watt/m2 ] x Temas süresi [saniye] UV dozu birimi J/m2 = 0,1 mJ/cm2 = 100 mikroWatt-s/cm2 olarak birbirine dönüştürülebilen çeşitli şekillerde gösterilebilir.

Eğer yeterli UV dozu uygulanmazsa, UV cihazı çıkışından alınan su numunelerinde önce “öldüğü” görülen bazı mikroorganizmaların sonradan DNA’larını enzimler yoluyla onararak tekrar “canlandığı” gözlenmiştir. Bu olaya “fotoreaktivasyon” adı verilmiştir. Yapılan araştırmalar, 40.000 mikroWatts/cm² (= 400 J/m2 ) UV dozunun fotoreaktivasyon ihtimalini ortadan kaldırdığını göstermiştir.

Fotoreaktivasyon sorununa karşı için UV cihazlarının en az 400 J/m2 UV dozu verebilecek şekilde  seçilmesi gerekir.

Örneğin, içinde “ortalama” 100 W/m2 UV ışın yoğunluğu olan bir UV reaktörü kabul edelim. Reaktörün net hacmi 90 lt olsun. Bu reaktörden 108 m3/h (= 30 lt/sn) debiyle su geçirilirse, su reaktörde “ortalama” 3 saniye kalmış olacak ve suya uygulanan UV dozu 100 W/m2 x 3 sn = 300 J/m2 olacaktır.

Aynı reaktörden 81 m3 /h (= 22,5 lt/sn) debiyle su geçirilirse bu kez su reaktörde 4 saniye kalmış olacak ve suya uygulanan UV dozu 100 W/m2 x 4 sn = 400 J/m2 olacaktır